---------------------------------------------------------------------------
منصور امان
<strong>افشای دلالی بانک دولتی فدرال آلمان در مُعامله نفتی جمهوری اسلامی و هندوستان، فقط یک رُسوایی دردسر ساز برای دولت این کشور که می تواند تاثیرات لمس پذیری بر مُناسبات آن با هم پیمانان اُروپایی اش و نیز ایالات مُتحده داشته باشد، به حساب نمی آید.
نُکته جالب توجه تری که افتضاح مزبور بر آن پرتو افکنده، این واقعیت است که چرخ بازار سیاه مالی و بازرگانی شکل گرفته در ورای قوانین، مُصوبات یا توافُقهای بین المللی را فقط چهره های خاکستری و یاغیهای اقتصادی به گردش در نمی آورند، بلکه دولتهای قانونمدار نیز نقش به سزایی در رونق آن دارند.
به ویژه حُکومتهای تحت فشار یا اخراج شده از جامعه جهانی که مُشتریان ثابت این بازارها هستند، خریداران دست و دلبازی به شمار می روند که آنگونه که به نظر می رسد، چشم پوشی از جیب فراخ آنها نه فقط برای فروشندگان و واسطه های خصوصی بلکه، حتی برای بانک دولتی فدرال آلمان هم بسیار دردناک است. روزنامه آلمانی "هندس بلات" فاش ساخته که حجم پول غیرقانونی دست به دست شده بین هند – آلمان - جمهوری اسلامی بیش از 9 میلیارد یورو برآورد می شود.
دولت آلمان در خُرداد ماه سال گذشته در کنار دیگر کشورهای عُضو اتحادیه اُروپا تحریمهایی فراتر از مُصوبات شورای امنیت سازمان ملل را علیه جمهوری اسلامی وضع کرد که از جمله جلوگیری از انتقال، تبدیل و نگهداری پولهای مُتعلق به حُکومت جمهوری اسلامی یا شرکتها، موسسات و افراد وابسته به آن، قطع ارتباط بانکها و موسسات بزرگ مالی اروپایی با بانکهای دولتی ایران و جالب تر از همه، پیگرد قضایی برقراری مُراوده با آن را در بر می گرفت.
از این رو می توان چنین پنداشت که در کوتاه مدت فشار بر دولت آلمان از سوی مُتحدان آن برای شفاف ساختن ابعاد این رُسوایی و کمی جلوتر، تضمین عملی برای پایبندی به تعهُدات خود افزایش خواهد گرفت. همسویی آلمان با چین و روسیه در برخورد به قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل در باره لیبی، این کشور را در برابر انتقادهایی که از زاویه نقض تحریمهای جمهوری اسلامی مُتوجه آن خواهد شد، آسیب پذیر تر ساخته است.
خسارت درازمدت قاچاق پول، نخُست مُتوجه تلاش آلمان برای ایفای نقش بین المللی بیشتر و درآمدن به جرگه اعضای دایمی شورای امنیت سازمان ملل و سپس موقعیت آن در بلوکهای درونی اتحادیه اروپا خواهد گردید.
شاید از همین رو باشد که منابع آلمانی تلاش می کنند این دلالی پُر سود را به مسایل انسان دوستانه پیوند زده و آن را مُعامله ای از سر ناگُزیری برای آزادی دو روزنامه نگار گروگان گرفته شده آلمانی توسُط جمهوری اسلامی جلوه دهند.
توجیه مزبور - همانگونه که در نظر اول به چشم می آید – بیشتر از یک عُذر بدتر از گُناه نیست. چه، تحریم بین المللی حاکمان ایران بر حسب تصادُف با هدف دهنه زدن به باجگیرها و در اینجا نوع اتُمی آن اندیشیده و به کار بسته شده است. اینک برلین مایل است عُذر بیاورد که به خوبی تن به اخاذی دولتی می دهد و به خاطر آن حتی مسوولیت بین المللی خود را زیر پا گُذاشته و ساز جُداگانه می زند.
با این حال، رُسوایی دولت خانُم مرکل یک نُکته ی روشن را نیز با خود همراه دارد و آن به زیر ذره بین رفتن مکانیزمهای رسمی و دولتی در کارکرد بازار سیاه بین المللی است. برای رژیمهایی همچون جمهوری اسلامی که زیست اقتصادی آنها در چنین حُفره هایی یله از قانون می گذرد، این تحوُل خوشحال کننده ای نیست. </strong>
---------------------------------------------------------------------------
Link: http://www.iranpressnews.com/source/095559.htm
--
The webmaster!
--
-
برای لغو عضويت لطفا از همان ایمیلی که عضو خبرنامه شده اید به آدرس زير ايميل بفرستيد
و سپس لینکی که برای شما فرستاده میشود را تائید کنید
IranPressNews+UNsubscribe@googlegroups.com
هرزمان که بخواهید میتوانید با فرستادن یک ایمیل به آدرس زیر دوباره مشترک خبرنامه شوید
IranPressNews+subscribe@googlegroups.com
-
No comments:
Post a Comment