---------------------------------------------------------------------------
روزنامه ابرار: محمود استاد محمد گفت: «اگر از جميع جهات به بيست ونهمين جشنواره تئاتر فجر نگاه كنيم، مى توانيم به اين نتيجه برسيم كه دبير جشنواره كارش را خوب انجام داد.» اين كارگردان تئاتر در ارزيابى بيست ونهمين جشنواره تئاتر فجر با بيان اين مطلب ادامه داد: «همه كسانى كه در برگزارى جشنواره از نظر اجرايى مسئوليتى داشتند، كارشان را خوب انجام دادند. كار آنها آنقدر خوب بود كه حتى اجازه نمى داد اگر ضعف و كمبودى در مسائل اجرايى وجود داشت، زياد خودنمايى كند.» استاد محمد با تقدير از مسئولين اجرايى اين دوره از جشنواره تئاتر فجر متذكر شد: «شايد اولين بار بود كه ديدم مسئول سالن هاى مجموعه تئاتر شهر تمام كارمندان بخش خودش را براى برخورد با تماشاگر و اداره سالن ها آموزش مى داد. پيش از اين بسيار ديده بوديم كه مسئولان سالن با تماشاگر تئاتر جورى حرف مى زدند كه گويى طرف در صف تخم مرغ ايستاده است. البته مقصودم اين نيست كه در صف تخم مرغ، توهين مجاز است، اما دست كم در سالن تئاتر مسئول سالن نبايد با لحنى بد به تماشاگر بگويد آقا توى صف وايسا و اين ها همه امتيازات دبير جشنواره است.» نويسنده و كارگردان نمايش «كافه مك ادم» يادآور شد: «بى عيب بودن محل استقرار تماشاگران و آسايش آنها امتياز دبير است، اما در عين اين كه مى گويند كار دبير جشنواره خوب بود، اين را هم بايد اضافه كنم كه جشنواره خوب برگزار نشد.» محمود استاد محمد در توضيح نقاط ضعف جشنواره امسال يادآور شد: «جشنواره به لحاظ محتواى آثار اجرا شده، جشنواره خوبى نبود و اين اتفاقا به دبير جشنواره بر نمى گردد، بلكه به حوزه هايى بر مى گردد كه به طور مستقيم و غيرمستقيم با جشنواره ارتباط دارند.» به گفته او، نخستين دليل ضعف كيفى نمايش ها در عملكرد شوراى نظارت و ارزشيابى ديده مى شد. استاد محمد معتقد است: «شوراى نظارت و ارزشيابى برعكس مسئولان برگزارى جشنواره اصلا نفس فستيوال را درك نكرده بودند، در شرايطى كه اين همه مساله و مشكل داريم و در زمينه تفكر و گستره مفاهيم اين همه پيچيدگى هاى لاينحل باقى مانده، شورا به جاى اين كه به عنوان كسانى كه براى تئاتر ايران كار مى كنند، به آن پيچيدگى ها بپردازند و براى بازشدن گره مفاهيم در تئاتر، گشايشى به وجود آورند، اعصاب تمام گروه ها را به خاطر مسائل پيش پا افتاده اى مانند كنار رفتن روسرى يك بازيگر شصت ساله و غيره برهم زدند و اين پرسش هم چنان باقى است آيا ما هيچ مشكل و مساله ديگرى در تئاتر جامعه مان نداريم، الا اين كه دست يك بازيگر به طور اتفاقى به دست ديگرى بخورد؟!» به گفته او، جشنواره تئاتر فجر از اين گونه زوايا لطمه خورد. نويسنده نمايشنامه هايى همچون «آسيد كاظم» و «شب بيست ويكم» در توضيح ديگر مشكلات اين دوره از جشنواره گفت: «در نهايت تاسف بايد بگويم جشنواره از زاويه خود بچه هاى تئاتر ضربه خورد. نمى دانم چرا در هر جشن عادت داريم وقتى خودمان در آن شركت داريم، همه چيز را خوب ببينيم، اما وقتى خود در جشنواره كار نكنيم، ناگهان همه چيز بد مى شود و جشنواره به يك امر مرتجع تبديل مى شود كه مجريانش با تئاتر هيچ سنخيتى ندارند و آنها هم كه در اين رويداد شركت دارند از نظر شخصيتى مشكل دارند، چرا يعنى ما هر سال از اين دو زاويه لطمه مى خوريم.» اين نويسنده و كارگردان تئاتر در ادامه يكى از مشكلات تئاتر ايران را نگرش نادرست نسبت به شرح وظايف شوراى نظارت و ارزشيابى برشمرد و گفت: «مسئولان تئاتر ما هنوز وظيفه شوراى نظارت را در نيافته اند. كار شوراى نظارت، سانسور نيست. سانسور به بازبين هاى تئاتر هيچ ارتباطى ندارد و درست از آنجايى كه مديريت تئاتر ما وظيفه ماهوى شوراى نظارت را درست تدوين نكرده، هميشه از زاويه شورا لطمه مى خورد.» استاد محمد تصريح كرد: «مقصودم اين است وقتى شوراى نظارت به سانسور چى تبديل مى شود، اين عملكرد به كل تئاتر ما لطمه مى زند. بگذاريم كسانى كه در زمينه سياسى مسئوليت هايى دارند، به مساله سانسور بپردازند، چرا شورا كه به طور عمده از خود بچه هاى تئاتر تشكيل شده خود را آلوده اين قضايا مى كند؟!» وى همچنين معتقد است: «شورا هيچ گونه مسئوليتى در مسائلى كه به سياست بر مى گردد، نمى تواند داشته باشد. مساله شوراى نظارت بر تئاتر فقط بايد ماهيت نمايش باشد. به اين معنا كه حيطه و مرتبه تئاتر حرفه اى و شخصيت و موقعيت جشنواره تئاتر را شورا بايد حفظ كند.» استاد محمد در پاسخ به اين پرسش كه چرا عملكرد شوراى نظارت بر تئاتر دچار مشكل مى شود، توضيح داد: «دقيقا به اين علت كه مسئولان شورا كار اصلى خود را يا انجام نمى دهند يا بلد نيستند انجام دهند، بنابراين همه نيرويشان را بر اين بخش متمركز مى كنند كه فقط بايد به مسائل بسيار عينى و سطحى بپردازيم. شورايى كه بخواهد درمورد ماهيت تئاتر نظر بدهد، بايد از يك حد و حدود متعالى درك تئاترى برخوردار باشد كه اگر باشد آن وقت در مسائل عينى، ظاهرى دخالت نمى كند.» او با تاكيد بر ضرورت توجه شوراى نظارت به امور كيفى تئاتر افزود: «در تفكيك كار شورا مقصودم اين است كه اگر شورا در جهت كيفيت تئاتر بتواند كار كند و اگر بتواند زمينه را براى تئاتر ناب فراهم كند، ما خود به خود به تئاترى مى رسيم كه ديگر وارد موارد سطحى و واضح سياسى نمى شود.» نويسنده نمايشنامه هايى هم چون «تهرن» با تاكيد بر ضرورت توجه به تئاتر ناب ادامه داد: «تئاتر اگر به معناى واقعى كلمه، تئاتر باشد اصلا به عنوان يك بيانيه سياسى مطرح نمى شود كه آن وقت قابل سانسور باشد، بلكه تئاتر اگر تئاتر باشد هم سياست، هم جامعه، هم عشق، هم مسئوليت اجتماعى را آن چنان درخود عجين مى كند كه هرگز به عنوان يك حركت يا يك مفهوم سياسى نمى توان به آن نگاه كرد.» او با اظهار تاسف از عملكرد نادرست شوراى نظارت و ارزشيابى گفت: «اين عملكرد نادرست باعث شده كه تئاتر يك زبان سياسى پيدا كند. براساس آن اصلى كه هر چه را منع كنيم، متقاضى بيشترى پيدا مى كند. نمايشى كه قبلا زمينه سازى برايش مى شود كه سانسور شد يا چندين بار بازبينى شده به يك پديده منع شده تبديل مى شود كه تماشاگران برايش سرودست مى شكنند و آنچه باعث تاسف است اين است كه شوراى نظارت بر كيفيت تئاتر، در عمل، تئاتر ما را از كيفيت عارى كرده است. در عمل تئاتر ما را در حد بيانيه سياسى نزول كرده است و اين در زمينه تئاترى كه ملاك موفقيت اش گيشه است، هيچ امر قابل تعجبى هم نيست، چون همين كه در جاههايى ديده شده كه خود شورا پچ پچ و شايعه سانسور فلان نمايش را دوماه قبل از اجرا در جامعه تئاترى پخش مى كند و با اين كار گيشه آن تئاتر را تضمين مى كند و چون گيشه ملاك موفقيت است، نمايش مانيفستى به اوج موفقيت تئاتر تبديل مى شود. اين نعل وارويى است كه شوراى نظارت بر كيفيت تئاتر مى زند و به اين جشنواره هم زد.» استاد محمد در ارزيابى لزوم وجود بخش مسابقه بين الملل متذكر شد: «اين بخش هيچ تاثير مثبتى بر تئاتر ما نمى گذارد، چون در حال حاضر تئاتر ايران به يك تئاتر با ويژگى هاى موقعيتى خودش تبديل شده و تئاترى در اين موقعيت هرگز نمى تواند با تئاتر آزاد جهان در يك خط هماهنگ حركت كند.» وى با اظهار تاسف از محدوديت هنرمندان تئاتر تشريح كرد: «بچه هاى ما اجازه تجربه آزاد ندارند و اين بيشترين ضربه را به تئاتر ما زده است، آنقدر مته به خش خاش گذاشته مى شود كه نمايشى كه به صحنه مى رود، از جهات مختلف دچار لكنت زبان و نقص عضو و كج و كولگى هاى ظاهرى و باطنى مى شود. تئاترى با اين وجنات چگونه مى توان كنار تئاتر آزاد جهان بايستد. به عنوان يك بچه عقب افتاده و ناقص الخلقه نمود پيدا مى كند.»
---------------------------------------------------------------------------
Link: http://www.iranpressnews.net/source/094271.htm
--
The webmaster!
--
-
برای لغو عضويت لطفا از همان ایمیلی که عضو خبرنامه شده اید به آدرس زير ايميل بفرستيد
و سپس لینکی که برای شما فرستاده میشود را تائید کنید
IranPressNews+UNsubscribe@googlegroups.com
هرزمان که بخواهید میتوانید با فرستادن یک ایمیل به آدرس زیر دوباره مشترک خبرنامه شوید
IranPressNews+subscribe@googlegroups.com
-
No comments:
Post a Comment